Home Zoek
Geef een zoekterm op ( 478 resultaten )
Verfijn zoekresultatenBOEKEN
Dit boek vertelt het aangrijpende verhaal van Mardjan Seighalli zij ontvluchtte Iran en knokte voor een zinvol bestaan hier in Nederland. Mardjan was 14 toen de Iraanse Revolutie uitbrak. Ze werd actief voor de Volksmoedjahedien, een oppositiepartij die in 1981, net als vele andere progressieve partijen, door Khomeini tot vijand van God werd verklaard.
Een niet mis te verstane maatregel. Schorsing of doorhaling
Wat kun je als sociaal werker leren van uitspraken in het tuchtrecht? Daarover lees je in deze rubriek. Deze aflevering: wanneer leiden ernstige klachten tot schorsing of doorhaling? Het grootste schrikbeeld voor sociaal werkers is dat zij door een klacht hun werk niet meer kunnen uitvoeren. Reden voor veel professionals om huiverig te zijn voor het tuchtrecht. Maar het merendeel van de klachten wordt ongegrond verklaard, en van de gegronde klachten kunnen we als beroepsgroep iets leren.
Portret: Farzad Henareh ‘Ik ben een verkapt sociaal werker’
'Ik ben opgegroeid in Iran, in een Koerdisch-Azerbeidzjaanse stad met twee miljoen mensen waar allerlei culturen en geloofsgemeenschappen met elkaar samenleefden: Armeniërs, Koerden, Azerbeidjanen, zoroastriërs, moslims, sjiïeten, soennieten. Hoewel er veel verschillende talen werden gesproken, begreep iedereen elkaar. Mijn familie is politiek actief: mijn grootvader en oom werden vervolgd omdat zij streden voor meer vrijheid. Omdat ik ambitieus was en ook meer vrijheid zocht, besloot ik een studie engineering te gaan volgen in Athene. Ik was een van de weinigen Iraniërs die hiervoor een beurs kreeg. Ik leerde Grieks en studeerde Griekse filosofie. In 2004 werkte ik mee aan de Olympische Spelen.
In de wachtkamer van de IND
Jantine Kriens, bestuurlijk aanjager Huisvesting statushouders, trok onlangs harde conclusies in haar eindrapportage Wind tegen tij. Al jaren geleden zou er in Nederland een opvangsysteem komen dat als het ware met de instroom mee ademt. De crisis van 2015, begin 2016 had ondubbelzinnig blootgelegd dat ontkenning van de realiteit tot grote problemen leidt. De wereld is op drift en vluchtelingen komen hiernaartoe. Het Rijk, de gemeenten, maar ook de provincies: alle bestuurlijke lagen moesten hun verantwoordelijkheid nemen. Daarvan is helaas niets terechtgekomen.
Portret: Romeo ‘Ik voel me thuis in Nederland’
'Ik ben een jonge man van eind twintig. In 2017 ben ik vanuit een Afrikaans land naar Nederland gevlucht. Ik wil mijn echte naam en de naam van mijn moederland liever niet noemen. Ik noem mezelf hier Romeo. Ik heb in verschillende AZC's gezeten; van Ter Apel verhuisde ik naar het AZC in Budel en vandaar naar een van de twee AZC's in Utrecht.'
Die ene cliënt
Er wordt me vaak gevraagd of ik het uitvoerende vak niet mis. Ondanks dat ik er na vijftien jaar heel bewust voor gekozen heb iets anders te gaan doen, kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik soms wel degelijk terugverlang naar de mooie intense gesprekken met cliënten. Het blijft speciaal dat mensen je in vertrouwen nemen en hun grootste pijn en verdriet met je delen.
Mensenrechten in de psychiatrie
Het waarborgen van de rechten van de mens in de zorg voor mensen met psychische problematiek is niet makkelijk, maar wel nodig, betogen Maaike Mertens en Koen Westen.
Ontoereikende nabijheid
'Hè, verdorie, alweer?', dacht ik, toen ik op een zaterdagochtend met opeengeklemde kaken onder de douche stond te malen. 'Ik zou mijn werk toch niet meer mee naar huis nemen?'
Cultuur en gender: tegenpolen?
Moet je vanuit het oogpunt van sociale rechtvaardigheid rekening houden met cultureel verschil in genderrelaties? En moet je dan extra alert zijn op culturele praktijken die de rechten van vrouwen schaden? Deze vragen moeten altijd gesteld worden, betoogt Sawitri Saharso, ook al zijn ze niet eenvoudig te beantwoorden.