Home Gastcolumn
Gastcolumn
Die ene cliënt. ‘Heb ik toen het goede gedaan?’
Vijftien jaar geleden kwam ik in contact met Cato, vanuit het team algemeen maatschappelijk werk waar ik toen werkte. Outreachend werken was ongebruikelijk.
Gastcolumn- We maken een kringetje
Iedere sociaal werker kent ze wel: ouders die maar net het hoofd boven water kunnen houden door de pittige omstandigheden waarin ze verkeren.
Doodnormale ervaring of epidemie?
Bij de woorden ‘pandemie' of ‘epidemie' denk je waarschijnlijk direct aan covid. Maar voordat die pandemie ons in haar greep kreeg, was er een ándere epidemie waar de kranten vol mee stonden: de epidemie van eenzaamheid.
Die ene cliënt. ‘Spullen wegdoen was hoop verliezen’
‘Ria, een vrouw op hoge leeftijd, had nog plannen om te kamperen met haar nieuwe geliefde en schilderlessen te geven aan huis. Ook zou ze nog een familiedag organiseren. Ze had van alles verzameld om die dag compleet te verzorgen.
Oplossing voor bekende frustratie
Politiek en beleid lijken onder sociaal werkers geregeld voor beroepsmatige irritaties te zorgen. Ik voer regelmatig gesprekken over de complexiteit die werken met beleid met zich meebrengt, bijvoorbeeld als het gaat om financiering, rapporteren of moeizame samenwerkingen.
Die ene cliënt. Als knipperende kerstlichtjes
Sociaal werkers vertellen over een cliënt die hen altijd is bij gebleven.
Naast zijn kist stond een kerstboom. De uitvaart van deze bewoner vond echter plaats op een zonnige herfstdag. Naasten vertelden dat kerst zijn favoriete tijd van het jaar was. Dat herkende ik. Met een glimlach dacht ik terug aan de kerstliedjes die vanaf september al vanuit zijn kamer te horen waren.
Wildgroei aan zzp’ers
De laatste tijd lees ik regelmatig over het verband tussen een toename van zelfstandig sociaal werkers (zzp'ers) en het vertrek van sociaal werkers uit loondienst. Publicaties over de leegloop, van onder andere Movisie, benadrukken vooral externe oorzaken van dat laatste: hoge werkdruk, bureaucratie, aanbestedingen.
Ontoereikende nabijheid
'Hè, verdorie, alweer?', dacht ik, toen ik op een zaterdagochtend met opeengeklemde kaken onder de douche stond te malen. 'Ik zou mijn werk toch niet meer mee naar huis nemen?'
