Mark is negentien jaar en woont in Leeuwarden. Hij krijgt een brief van de Belastingdienst waarin staat dat hij zijn verkregen zorgtoeslag moet terugbetalen. Hij snapt er niets van, waarom moet hij dit betalen? Daarbij heeft hij helemaal niet zoveel geld op zijn rekening om alles terug te betalen. Marc durft niets tegen zijn ouders te zeggen, hij schaamt zich er te erg voor.

Een jaar geleden overleed de vader van Anna onverwachts. De 40-jarige Anna was vastbesloten. Ze zou haar moeder in huis nemen. Die kon heel moeilijk alleen zijn. Haar moeder ging daar graag op in en na de crematie werd ze de derde huisgenoot, naast Anna en haar 13-jarige zoon Joost. Anna heeft inmiddels spijt van de beslissing. Maar bespreekbaar is dat niet.

Medelijden heb ik met de achtduizend jonge mensen die dit jaar gestart zijn met de opleiding Social Work. Mensen helpen, iets bijdragen, iets kunnen betekenen voor de ander. Ze hebben geen idee. Zelf startte ik in 2016. Ik kreeg de kans om van mensen helpen mijn werk te maken. Ik kon mijn geluk niet op, ik wist het zeker; ik was enthousiast. Vanuit de veilige onderwijsbubbel mocht ik beginnen aan een voorzichtige kennismaking met de hulpverleningswereld. Gespreksvoering, theorie, reflectie, ik verslond het, ik geloofde het. Bij mijn eerste stages ontving ik lovende woorden van mijn stagebegeleiders en keer op keer kreeg ik de bevestiging van mijn omgeving: ‘Saskia je bent goed in je werk’. Toch knaagde er iets, een onzekerheid die ik niet kon duiden.

Ik ben sociaal werker bij een zorgaanbieder. Ik ben betrokken bij de diverse hulp- en zorgvragen op het gebied van wonen, werken en activeren van mensen met een verstandelijke beperking. Zij variëren in niveau van een lichte tot een zeer ernstige beperking. De woonwensen zijn dan ook verschillend; van zeer intensieve 24 uurszorg tot enkele uren begeleiding per dag. Met de ouders en als het kan met de toekomstige bewoners heb ik vanaf aanmelding voor zorg tot aan plaatsing vrij frequent contact. Gedurende hun verblijf in de organisatie kunnen ouders en familieleden een beroep doen op sociaal werkers. Behalve sociaal werker ben ik ook vertrouwenspersoon seksueel misbruik. Bewoners, medewerkers, familieleden en relaties van bewoners kunnen bij de vertrouwenspersoon vertrouwelijk praten over ongewenste gedragingen van seksuele aard.

Een alleenstaande man van 66 jaar wordt door de POH aangemeld bij het maatschappelijk werk. De POH komt geregeld voor controles bij zijn moeder en zij heeft haar zorgen uitgesproken over haar zoon tegen de POH. De POH komt ook bij de zoon voor controles. Hij heeft een CVA gehad en een drankprobleem.

Karin van der Velden werkt als beschermingsbewindvoerder bij Stichting CAV. Ze ervaart regelmatig hoe moeizaam het is voor mensen met een uitkering om aan het werk te gaan, vanwege de financiële onzekerheid. Ze beschrijft verschillende gevallen waaruit dit blijkt en roept gemeenten en Belastingdienst op om concrete maatregelen te nemen voor deze specifieke groep kwetsbare mensen om hen te ondersteunen in hun zelfstandigheid.